Θα καταργηθεί ο Νόμος Κατσέλη;

Όλο και περισσότεροι διατυπώνετε την απορία μέσω μηνυμάτων αν θα καταργηθεί τελικά ο νόμος Κατσέλη.

Αρχίζω λέγοντας ότι δεν αποφασίζω εγώ (προφανώς). Αλλα μιας και είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των ερωτήσεων, επέλεξα, γνωρίζοντας το νομοθετικό πλαίσιο και παρακολουθώντας πολύ στενά τις εξελίξεις τα τελευταία χρόνια, να δημοσιεύσω την καλύτερη πιθανολόγηση που μπορώ να δώσω, η οποία λέει πως ο νόμος, δε θα καταργηθεί, τουλάχιστον όχι με τη νομική έννοια του όρου. 

Σημαντική επισήμανση που προβάλλω εξαρχής, είναι πως θεωρώ εντελώς απίθανο (και παράνομο) να συρρικνωθούν τα δικαιώματα όσων ήδη έχουν υπαχθεί στο νόμο. Επειδή, επιπρόσθετα, η αρνητική επιρροή των οφειλετών που έχουν στα χέρια τους προσωρινές διαταγές ή και αποφάσεις, θα έχει πολιτικό κόστος, μάλλον ο ίδιος ο νόμος θα παραμείνει σε πολύ μεγάλο ποσοστό ως έχει. Τα στατιστικά στοιχεία για την ανεργία και τους ανασφάλιστους δεν αφήνουν άλλωστε πολλά περιθώρια.

Όλα τα σχετικά με ρυθμίσεις οφειλών νομοθετήματα, όμως, που ψηφίστηκαν και ψηφίζονται, θα περιορίσουν σημαντικά το χρηστικό εύρος εφαρμογής του νόμου και θα αυξήσουν πολύ το κόστος ευκαιρίας της ένταξης σ' αυτόν (πιο ορθά θα μειώσουν υπερβολικά το κόστος ευκαιρίας ένταξης στα υπόλοιπα νομοθετήματα). Περιττό να πω ότι η ίδια αντιμετώπιση φαίνεται να ακολουθείται και σε σχέση με το πτωχευτικό δίκαιο.

Πιο πιθανή αιτιολογία για αυτή την κατεύθυνση του νομοθέτη βρίσκω το γεγονός ότι τόσο οι τράπεζες όσο και το δημόσιο (άργησαν μεν, αλλά) αντιλήφθηκαν το μέγεθος του όγκου των υποθέσεων και αποφάσισαν, αντί να αφήσουν την κατάσταση στα χέρια ενός κάκιστα οργανωμένου δικαστικού συστήματος με συνακόλουθο αποτέλεσμα την ατέρμονη διαιώνιση των ρυθμίσεων, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να φτιάξουν γρήγορα (μέχρι αρχές της επόμενης χρονιάς το αργότερο) δικές τους δομές επικοινωνίας με τους οφειλέτες και να δώσουν ένα ρυθμό ('ρύθμιση' με την κυριολεκτική έννοια του όρου) στις μεταξύ τους χρηματικές συναλλαγές.

Επειδή βέβαια ο ν. 3869/2010 επηρρεάστηκε πολύ από το ξέσπασμα της κρίσης, και η κυβέρνηση τότε, με σκοπό να αποφύγει το πλήρες πολιτικό κόστος της κατάρρευσης της οικονομίας, επέλεξε να βάλει τόσο χαλαρές προϋποθέσεις ώστε να μπορεί εύκολα κανείς να καταχραστεί της ρύθμισης, υπάρχει πιθανότητα (μικρή κατά τη γνώμη μου) να αυστηροποιηθούν οι προϋποθέσεις ένταξης στο καθεστώς. Θεωρώ μικρή την πιθανότητα, όπως προείπα, διότι βλέπω τα υπόλοιπα νομοθετήματα που αναφέρονται σε ρυθμίσεις χρεών να έχουν ακόμα χαλαρότερες προϋποθέσεις.

Τέλος, όποιες και από τις πιθανολογούμενες αλλαγές και να ψηφιστούν, θεωρώ πως ο ν. 3869/2010 θα παραμείνει η καλύτερη λύση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που έχουν πολλαπλούς πιστωτές, διότι η κουλτούρα διαμεσολάβησης δεν είναι ακόμη τόσο ανεπτυγμένη στη χώρα μας. Τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια (μέχρι αυτές οι διαπραγματεύσεις να γίνουν δεύτερη φύση στους δικηγόρους και να σταθεροποιηθούν - εθιμικά έστω - τα κριτήρια της αγοράς) οι οφειλέτες που έχουν να συνδιαλλαγούν με περισσότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα βλέπουν ως ύστατη λύση το νόμο αυτόν.

Τα παραπάνω, υπενθυμίζω, είναι μόνο η καλύτερη δυνατή πιθανολόγησή μου. Δεν ισχυρίζομαι σε καμμία περίπτωση ότι έχω προνομιακή πληροφόρηση ή ότι η γνώμη μου έχει κάποια παραπάνω αξία από τον οποιονδήποτε συνάδελφο ασχολείται με το θέμα, απλώς δημοσιεύω το παρόν ελλείψει χρόνου και συνακόλουθης δυνατότητας προσωπικής απάντησης σε όλα αυτά τα μηνύματα στο inbox και στο email μου.

Ελπίζω να βοηθήσει.